گله نیستا.ولی یه مدت که ادم هارو میشناسی دیگه ازشون خوشت نمیاد.
از ادم های دنیای واقعی حرف نمیزنم که یه وضعی
همه ما از این که قضاوت بشیم بدمون میاد.اما توی ردیف اول هستیم که دیگران قضاوت میکنیم.
بعد این جا جالب میشه که قضاوت میکنیم و ناراحتیم از قضلوت شدن بعد میام از موضوعات زندگیمون میگیم و میخوایم قضاوت نشیم.
من از قضاوت شدن ناراحت نمیشم.به هیچ وجه اینو جدی میگم.
توی فضای مجازی حد اقل کسی باشیم که هستیم.نه کسی که دلمون میخواست باشیم.با افکار دیگران تغییر حالت ندیم.عقایدمون,باور هامون و نگرشمون به اطراف چیز هایی هست که بهمون ارزش انسان بودن میده.نیاییم به خاطر حرف دیگران هویتمون خراب کنیم و به سلیقه اون ها بسازیم.
مهم تر از اون بیایی قبل از اینکه به عقاید دیگران احترام بزاریم یاد بگریم عقایدمون بیان کنیم.حتی اگر اشتباه
شاید اشتباه از دید من باشه نه واقعا چیزی که هست
خیلی وقت بود میخواستم از رفتار خودمون توی بیان و شبکه های اجتماعی بگم.نگفتم چون حرف هام مخاطب داشت پس میشد قضاوت.حالا اسمشو بزاریم نصیحت و فرهنگ سازی یه دختر با دید خیلی متفاوت با دین و مذهب و قانون ：)
