انسان بودن تا ادم بودن فرق میکنه.انسان نوعی حیوان و ادم اشرف مخلوقات.چیزی که مارو برتری میبخشه درک،فهم،شعور و شخصیته.بعضی از رفتار های زندگیمون خارج از این هاست.
ساده تر میشه گفت حیوانی رفتار میکنیم.اما گاهی اوقات با وقت و تربیت و...میتونیم حیوانات هم با شعور و با شخصیت کنیم.
به بحث تربیت خانواده و...کاری ندارم.همه در حد خانواده ها تربیت شدیم.
اما اگر مدت کوتاهی به عقل رجوع کنیم میبینیم یه برتری دیگه به حیوانات داریم.اونم اینکه همیشه نیاز به تربیت نیست.با عقل میشه خیلی راحت خوب و بد رو تشخیص داد و در زندگی عمل کرد.
اینکه اشتباهاتی رو مرتکب میشیم هیچ جای ایرادی نداره.اما از یه جایی به بعد این اشتباهات تبدیل به عادتی زشت میشه.
بعضی اشتباه ها رو مرتکب میشیم.اما دیگه نیازی به تکرار نیست.
سعی نمیکنم مثل کسی باشم.سعی نمیکنم کسی با دیدگاه من زندگی کنه.اما کسی هم سعی نکنه من با دیدگاه اون زندگی کنم و مثل اون باشم.
اما اجازه نمیدم کسی زندگی منو قضاوت کنه.اجازه نمیدم کسی برام انتخاب کنه.اجازه نمیدم کسی باعث تکرار اشتباهم بشه.
اشتباه شما هم کاملا به خودتون مربوط میشه.اما اجازه هم نمیدم این اشتباهات وارد زندگی من بشه.
این جا جایی بود که خودم بودم.خیلی ها باهام مشکل دارن.بیاید بگید چرا.شاید منم با شما مشکل داشته باشم.شاید واقعا بودنم تاثیر منفی داره.اما اول باید قانع بشم.
پ.ن ：مخاطب ندارم اصلا کنی بود.
